Abilerimiz futbol oynarken, beklerdik kalenin arkasında veya sahanın kenarında topu getirmek hevesiyle. Yarış yapardık bir birimizle kim getirecek topu diye, çünkü onlar siboplu ve kuyruk yağı ile derisi güçlendirilmiş futbol topu ile oynarlardı. O topa dokunmak, azda olsa topu sürmek ne müthiş bir duyguydu. Bazen oyuncu eksik olduğunda kaleye alırlar gol yememek için üstümüzü başımızı parçalar ve büyüklerin gözlerine girmek için her şeyi yapardık. Abilerimizin bazılarına çok güzel çalım attığı için, bazılarına da etkili şut attığı için imrenirdik. Kale direkleri olmadığı için çok tartışma çıkardı "taş üstü" diye. Belkide şut çekenler pısırık yetişti tartışma olmasın diye hep kalenin ortasına vurdular. Sonra takımlar kurduk. Şimdiki zaman gibi değilki hazır forma alasın. Bizde toz boya alarak beyaz fanilalarımızı kırmızıya boyadık. Arkasında eğri büğrü dikilmiş numaralar. Ama güzeldi ve anlamı çok büyüktü. Çünkü artık takım olmuştuk. Takım olana kadar çok top getirdik kale arkasından, saha kenarından.
Bir an gözümde canlandı çocukluk yıllarım dün akşam. Kendimi gördüm gençlerde. Bir hafta önce oynanan maçta alınan malubiyet sonrası, takım içinde bir abiye ihtiyaçları olduğunu gündeme gelince tabiki hayır diyemezdim. Ama Tamandua takımın boyunun ölçüsünü almak için pusuya yatmış bir Cengiz ÜSTÜNEL vardı. Ama nafile bir çabaydı. Karşılarında takım olma yolunda çaba gösteren gençlerden kurulu dinamik bir takım vardı. Sonuç tabiki beklenen sondu. Oyun ise beklenen sondan daha acımasızdı. Her şey vardı sahada. Yardımlaşma, paylaşma, alan savunması, belkide en önemlisi etkili hücum ve fantastik goller. Birde yeşil yelekleri giyerek birde jest yapmışlardı üstelik. Kimse bu jeste ilgi göstermemişti, zaten ilgi görmek içinde yapmamışlardı.
Tamandualar:
Özcan **** Ergün *** Şükrü ** Mücahit ** Murat Ovalı ** Bertan *** Alirıza ** Emre *** Çağrı ****
Karıncalar:
Metin ** Cengiz * Erdinç ** İbrahim * Gökhan ** Adem * Murat Sabuncu * Özgün * Şehzat *
Sonuç yazmıyorum, başınız üstündeki yıldızlara bakmanız yeterli olur diye. Ama dün gecenin yıldızı sanırım Özcan'dı. Hem mücadelesi hemde attığı goller hafızalarda yer alacak düzeydeydi. Karıncalar attıkları gollere! takım olarak çok sevinerek takım bütünlüğünü ön plana çıkarmaya çalışmaları görülmeye değerdi. Bizim oralarda bir laf vardır. "Umut fakirin ekmeği" diye. Sakın umudunuzu kaybetmeyin ve hayallerinizin peşinden koşmaya devam edin.
Futbolsuz ve sevgisiz kalmayın.
Özcan DÖNMEZ
Not:Dün akşamki mücadelenin gerginliği ve öneminden dolayı rakip takımdaki arkadaşlarla girdiğim tartışmalardan dolayı özür diliyorum. Birde son attığım golden dolayı. Bana yakışmadı oyunu bırakan takıma bunu yapmamam gerekirdi.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder